مسلما برای اهالی سینما مطلوب این است که سالن های سینما از عهده مخارج خود برآیند چراکه یکی از ارکان رونق سینماداری بعد اقتصادی آن است. از نگاه آقای علیخانی این مهم دچار اختلال است هم از جانب قابلیت فیلم ها و از جانب مدیریت ها و سیاستگذاری ها. در این بخش از مصاحبه، ایشان به نقد و بررسی سینمای امروز و مدیریت آن از این منظر می پردازد
در واقع آن چه که در دنیای امروز رسانه ها به عنوان الگو دارای اهمیت است، الگوی تعاملی است که منجر به دریافت بازخورد پیام و عکس العمل مخاطبان می شود. چنین رسانه ای ناچار است اعتماد مخاطب را به سوی خود جلب کند و برای چگونگی جلب اعتماد مخاطب برنامه داشته باشد.
پرسشی که مطرح می گردد آن است که آیا هنر نیز میتواند موضوع تقنین و قانون گذای قرار بگیرد؟ و اگر جواب مثبت باشد این گستره وضع قواعد نوعی تا کجاست؟ در گستره ورود حاکمیت برای تقنین در موضوع هنر باید اصولی موردپذیرش نهادهای مقررات گذاری باشد، نویسنده محترم با تبیین این اصول به پرسش فوق پاسخ میدهد.
بیشتر به این سو تمایل داریم که تلویزیون را هم یکی دیگر از لوازم لازم خانه به حساب آوریم، وقتی دلمان می خواهد روشنش کنیم و وقتی هم کارمان تمام شد، خاموش. چون میپنداریم اختیارش دست ماست. نیل پستمن در این نوشتار خیلی ساده نشان میدهد که چنین نیست واقعیت امر این است که تلویزیون شما را به یکی از آگهی دهندگان تحویل می دهد.
در مصاحبه هایی که تا اینجا با آقای علیخانی درباره سینمای قبل از انقلاب داشتیم به مباحثی پیرامون مدیریت سینماها، وضعیت اکران، فروش، فیلمهای خارجی، مخاطب، و اقتصاد سینما پرداختیم. در مصاحبه گذشته و این مصاحبه به مسائلی پیرامون فرایند تولید و چند و چون پروسه تولید پرداخته ایم
در مصاحبه هایی که تا اینجا با آقای علیخانی درباره سینمای قبل از انقلاب داشتیم به مباحثی پیرامون مدیریت سینماها، وضعیت اکران، فروش، فیلمهای خارجی، مخاطب و اقتصاد سینما پرداختیم. در این مصاحبه و مصاحبه آتی به مسائلی پیرامون فرایند تولید و چند و چون پروسه تولید خواهیم پرداخت.
به راحتی نمی شود تلویزیون را ابزاری دانست در دست بشر که به هر نحو و قالبی قابل استفاده باشد و هرگونه اندیشه و عقیده ای در آن قالب پذیرفته شود به طور اخص تلویزیون در اَعمال خویش دارای نوعی خودآگاهی است و نظر به اهدافی در راستای ایدئولوژی خویش دارد. نویسنده محترم ناظر به این دیدگاه جایگاه تلوزیون را در زندگی انسان امروزی تحلیل و واکاوی می کند
بی شک مخاطب یکی از پایه های حیات و بقاء سینماست اما فراز و نشیبهای رابطه سینما و مخاطب سرنوشتهای متفاوتی را برای سینمای ایران رقم زده است. جدال راستگرایان دهه پنجاه و چپگرایان دهه شصت، از نکات عطف سینمای ایران است
پنج سال بعد از انقلاب، وزارت ارشاد اقدام به جمع آوری فیلمهای خارجی و فیلمهای قبل از انقلاب، از دفاتر سینمایی نمود. در روش به کار گرفته شده برای اینکار حرف و حدیثهایی هست، از جمله اینکه مالیت این فیلمها ملاحظه نشده و این اموال مصادره شده اند. در این مصاحبه آقای علیخانی روایت خودش را از این واقعه بیان می کند.
برداشت انتقالی از ارتباطات، مبتنی بر اطلاع رسانی است و نگاه آیینی، بر معنا تأکید می کند. اولی قدرت و کنترل و دومی مشارکت و فرهنگ را در پی دارد. آیین، واقعیتی همه جا حاضر و گریزناپذیر است و حتی ضدیت با آیین به شیوه ای آیین گرایانه اظهار شده است، پس آن چه نیاز داریم رویکردهایی علمی است که نسبت به ارزش های پاینده آیین، حساس و برای توجه به صور ارتباطاتی آن مجهز باشد.
چکیده: مباحث نظری پیرامون مشاوره فیلم پلی است برای مشاوره های عالمانه و اندیشه ورزانه. در پسِ مصاحبه های گذشته با رویکردِ تبیین ادبیات نظری، اکنون نیاز به تجربه عملیِ آن نظریه ها احساس میشود. در این مصاحبه آقای اسدی زاده، از مشاوره هایی که انجام داده سخن میگوید.
اقتضای نگاه انتقادی، داشتن اصول و روش انتقادی است که یکی از آن اصول، مطالعات غیرمتنی ـ در بحث ما، غیربرنامه ای ـ است. از این رو، بررسی مضامین فمینیستی، در موضوع فمینیسم در رسانه، مفید خواهد بود. این مضامین در حول موضوعات متنوعی چون اشتغال، خانواده، ازدواج، جنس مرد، لباس، آموزش، مذهب و... مطرح هستند.
در دهه پنجاه گرایش به فیلمهای خارجی به طرز چشمگیری افزایش پیدا کرد و به تبع آن سکس و اکشن سینما را فرا گرفت! آقا علیخانی، در چهارمین مصاحبه، این اتفاق را از زاویه نظام حاکم بر بازار سینما مورد ارزیابی قرار میدهد
رولان بارت، متفکر معاصر فرانسوی مقالاتی را به قصد رهایی مردم از سیطرة اسطوره های جدید، منتشر کرد، که در مجموعه ای به نام اساطیرشناسی منتشر شد. مطلب زیر تلخیصی از مباحث این رساله است. البته آنهایی که جایگاه زیست بوم را در درک مفاهیم انسانی دریافته اند، توقعی معتدل نسبت به جایگاه چنین مقالاتی خواهند داشت.
در دهه پنجاه سالنهای سینمای ایران، شاهد افزایش نمایش فیلمهای خارجی بودند. این استقبال نابه جا، افول فیلم ایرانی را در پی داشت. آقای علیخانی در این مصاحبه ضمن تبیین فرآیند خرید و نمایش فیلم در آن دوران، تحولات تولید و نمایش را در سینمای آن روز توضیح میدهد.
مشاوره دینی زمانی به موفقیت نزدیک میشود که رابطه دین و سینما نهادینه شده و ساختار بیابد. حجت الاسلام رادنیک ضمن تبیین این معنی، ملزومات و ابعاد آن را مورد مداقه قرار میدهد.
صهیونیسم آن گونه که در تاریخ دین مطرح است، ایده ای در حوزۀ تاریخ دینی یهودی است. تاریخ در بُعد دینی برای یهودیان با ظهور مسیحا و داوری نهایی ای که بر پهنۀ کوه صهیون صورت خواهد داد، پایان می پذیرد. در چنین بینشی صهیون گرایی برای یهودیانِ مؤمن، ایده ای هم وزن ایدۀ ظهور منجی آخرالزمان برای ما و مسیحیان و ادیان معتقد به ظهور منجی است. اما صهیونیسم سیاسی حرف دیگری دارد.
در مسیر مطالعه تاریخ مدیریت سینما در ایران، بخش قابل توجهی از این تاریخ، مربوط به دوران قبل از انقلاب است. در این مصاحبه آقای علیخانی از مدیریت تولید و توزیع و اکران فیلمهای سینمایی در آن دوران میگوید.
مشاور مانند ناظر، دارای جایگاه سازمانی استعلایی و آمرانه، در فرآیند ساخت یک فیلم نیست و لذا هنرمند باید خود اقبال به مشاوره داشته باشد. حجت الاسلام میر خندان معتقد است که شروع این اقبال از درک نقص در وجود خود آدمی است
آقای علیخانی معتقد است که پراکندگی سینماهای تهران و سبک و محتوای فیلمهای ایرانی در قبل از انقلاب، تابعی از فرهنگ عامه و امکان فروش فیلمها بوده است. در بخش اول مصاحبه، ایشان ضمن تبیین جغرافیای سینماهای قبل از انقلاب و تحلیل محتوای فیلمهای فارسی، این مطلب را بیان میدارد
رسانه های خبری در دنیای امروز همواره با مولفه هایی مانند گونه های خبری متفاوت به لحاظ جهان ارزشی، و نیز اصول خبرپرکنی خاصی، همراه هستند که دینی شدن رسانه های خبری را دچار چالشهای اساسی میکند. در این نوشتار دکتر حسن عابدینی به تشریح این مطلب میپردازد.
نفوذ وسایل ارتباطی هیچ گوشه ای از وجود ما را دست نخورده رها نمی کنند. در تحلیل آن، دیدگاهی آن را تا سطح ابزاری ساده، تنزل داده و دیدگاهی دیگر غایت را در ذات تکنیک مستقر می داند. اما به نظر نگارنده هردو منظر راه به اشتباه برده اند....
مشاور به مثابه رسولی است که رسالتش همنوایی هرچه بیشتر اثر با دین است اما این مهم اتفاق نمی افتد مگر از گذرگاه همنوایی هنرمند. حجت الاسلام رادنیک با طرح این دیدگاه به بحث مشاوره دینی فیلم میپردازد
مسئلة هنر از پدیده های مهم در زندگی بشر است که احکام آن باید در دانش فقه به صورت منضبط استنباط شود. در فقه به دو صورت میتوان موضوع هنر را به تصویرکشید: گاه با نگاهی جامع و فارغ از تعینات هنری و گاه با نگاه و تمرکز بر موارد خاص. در نگاه جامع، آنچه مهم است، استخراج اصل اولی این پدیده است. براساس اسَناد شرعی، حکم اولی آن استحباب است؛ پس از تحلیل و بررسی آندسته از مصادیق هنر که در فقه مورد اشکال واقع شده، روشن می شود جهت اشکال، عناوینی غیر از عنوان هنر است و این عناوین گاه با هنر مقارن و گاه مفارق با آن است.
رسانه ملی در جایگاهی است که می تواند با انتقال ارزش ها و سبک زندگی در برنامه های تلویزیونی، سبک زندگی نمایش داده شده را درونی کند. اما مع الاسف الگوهای غربی در این رسانه غلبه دارند.
مشاوره زمانی وجیه است که پذیرنده ای مشتاق به همراه داشته باشد و وجود چنین صفتی در قاطبه هنرمندان عرصه سینما محل تردید است. حجت الاسلام داود آبادی با مطرح کردن این چالش در پیش روی سایت به بررسی وضعیت موجود و راهکارهای موفقیت در این عرصه میپردازد.
فرمالیسم و نوفرمالیسم که شکل تکامل یافته و به طور دقیق، شکل کاربست یافتۀ فرمالیسم در حیطۀ فیلم است، بر یک سری مبانی تکیه دارد. پیش از هر چیز، باید به بررسی و نقادی این مبانی پرداخت. این مبانی عام است و به حیطۀ فیلم اختصاص ندارد و در حوزۀ فرمالیسم ادبی نیز وجود دارد.
گاهی چنان است که مشاور در عالم معقولات است و هنرمند در جهان محسوسات، در چنین حالتی مفاهمه ای بین این دو واقع نمیشود مگر آنکه بیانی مشترک پیدا کنند. این بیان صرفا زبان مشترک نیست که مشکل فقط با استخدام لغات و عبارات روان و سلیس حل شود که البته شرط لازم است، نکته تغافل شده آن است که دو طرف ضرورتا نیازمندند که جهان معانی هم را درک کنند، زیست مشترک در جهان معنایی هنرمند، عنصری است که به عقیده آقای نائیجی حوزویان بدان کم توجهند.
سینما که بعد از انقلاب مسیری نو در پیش داشت، در رویکردهای مدیریتی دچار چالش بین مدیرانش میشود. آقای پزشک وقتی از آن مقطع صحبت میکند اصرار دارد که مدیریت گلخانه ای برای آن مقطع زمانی درست ترین انتخاب بود. این همان رویکرد مدیریتی بود که آقای بهشتی با شعار هدایت، حمایت، نظارت، پی گیری می کرد
بحث دربارۀ گونه شناسی قصه های قرآن است. بر اساس تحقیقی، 116 داستان در قرآن وجود دارد. برخی از سوره های قرآن از ابتدا تا انتها، داستان است که گویا سورۀ نوح و یوسف چنین است. کمتر جایی از قرآن دیده می شود که یک داستان مستقل یا بخشی از یک داستان نباشد. پس در اینکه در قرآن، داستان وجود دارد، تردیدی نیست.
از نظر خانم سلطانی فهم فقیهانه از موضوعات رسانه ای مهم ترین زیرساخت معرفتی برای یک مشاور دینی فیلم است و برای هرچه ثمربخش بودن مشاوره با کارکرد مورد نظر در مشاوره های دینی، تاکید ایشان بر توجه هرچه بیشتر بر اهمیت فیلمنامه است. ایشان در ادامه به مشکلات روابط فیمابین مشاوره گیرنده و مشاوره دهنده میپردازد.
در فرآیند مشاوره، مشاور و مشاوره گیرنده الزاماتی دارند که تعامل متکامل و مفید وابسته به کم و کیف رعایت این الزامات است. مشاور یک تحلیل گر توانمند است و مشاوره گیرنده یک خلّاق. مشاور و هنرمند برای تعامل نیازمند درکی درست از این الزامات هستند. آقای یوسف زاده در این مصاحبه به بیان بعضی از این الزامات پرداخته است.
چیزی به اسم اخلاق رسانه ای در خارج از زمینه های اجتماعی و فرهنگی خاص نیست. به همین سبب است که باید از اخلاق های رسانه ای صحبت کنیم. اخلاق رسانه ای به گونه ای که در مهد شکل گیری آن و در حوزه های مختلف جغرافیایی شکل گرفت با تاخیر وارد ایران شد. گرته برداری ها، بی خبری از مبانی اندیشگی، و ناآگاهی از ارتباط خلقیات و آرمان های اصحاب رسانه در محیطهای مختلف اجتماعی و فرهنگی و بسیاری چیزهای دیگر ملغمه ای را ساخت که امروز شاهدیم.
سواد رسانه ای در کنار آموختن و خواندن ظاهر پیام های رسانه ای از رسانه های مختلف، می کوشد خواندن سطرهای نانوشتۀ رسانه های نوشتاری، تماشای پلان های به نمایش درنیامده و یا شنیدن صداهای پخش نشده از رسانه های الکترونیک را به مخاطبان بیاموزد. رسانه ها قادرند مدل های ارزشی و رفتاری پرقدرتی خلق کنند؛ و سواد رسانه ای می تواند در این مواجهه، یک رابطه انفعالی را به یک رابطه فعال تبدیل نماید
تعیین حدود بحث و روشن نمودن دقیق نکته تمرکز آن در جایی که تلقی های متفاوت و گاه متناقض از اصطلاحات و معانی مورد استفاده رایج است، امری ضروری است خصوصا اینکه ادبیات ترجمه ای هم معانی لازم را دربر ندارد. از این رو یکی از مقدمات ضروری مباحث دین و رسانه تعیین حدود این بحث است
کتاب تاریخ بیهقی یکی از این کتب کهن است که دارای امکانات ویژه برای اقتباس میباشد. داستان حسنک وزیر یکی از داستان های پر مایه این کتاب است. این داستان از ظرفیت نمایشی بسیار بالایی برخوردار است و قابلیت خوبی برای اقتباس دارد. با شناسایی عناصر، ساختار و ویژگی های نمایشی این داستان، میتوان راه اقتباس از این متن را سهل نموده و داستان را به فیلمنامه تبدیل کرد. بسیاری از متون کهن دارای این قابلیت های نمایشی هستند و میتوانند به فیلمنامه تبدیل شوند.
خیال در رهگذر بین محسوس و معقول است و در قوس صعود و نزول، شاگرد و حکیم از خیال میگذرند. و هنر در این است که انسان بتواند معقول را متخیل کند. از دیرزمان در ادبیات ما بود که معقول را متخیل و متخیل را محسوس کنند، ولی سینما که از غرب متولد شده، اصولاً پاکوتاه متولد شده است و سقفش تا خیال است. آنچه از خیال بگذرد، در سینما و فیلم مطرح نیست. بنابراین باید بتوانید سیر از محسوس تا متخیل و از متخیل تا معقول را داشته باشید.
با توجه به این که در ابتدا آموزه ها و فراورده های ذهنی بشری دانش تلقی نمی شوند و بایستی فرآیندی سپری شود تا تبدیل به حوزه دانشی شود، آیا در حوزه دین و رسانه می توان دانشی به نام دانش رسانه ای دینی داشته باشیم؟ مرتبه بعدی پرسش این است که دانش، چگونه دینی می شود؟ آنچه در پی میاید گفتگویی با حجت الاسلام هادی صادقی در پاسخ به این پرسشهای اساسی است
دیدگاه مک لوهان، روی تأثیر خود رسانة متمرکز بود. جورج گیلدر نیز بر آن است که فناوری نوین و مبتنی بر کامپیوتر، به زودی، تلویزیون را از میدان خارج خواهد کرد و قدرت اصلی در زمینة آزادی، فردگرایی، فرهنگ و اخلاقیات را به دست خواهد گرفت. با وجود این پیش بینی های صریح، کافی نیست که همة توجه خود را به قدرت فناوری های نوین معطوف سازیم، در حقیقت رشد غول های رسانه و صنعتِ متولی امر فرهنگ، در ارائة توضیح برای ماهیت تصنعی فرهنگ رسانه ای، دارای نقشی کلیدی است.
در سال 57 چند ماه قبل از پیروزی انقلاب سینماهای زیادی آتش زده شدند اینکه چه کسانی دست به این کار زدند و چه انگیزه ای داشتند سوال ما بود، آقای علیخانی آن را در هاله ای از ابهام میداند لیکن معتقد است پایان این غائله با بیانیه امام خمینی بود که تاکید کردند: ما با سینما مخالف نیستیم! با فحشا مخالفیم
